در مراسم بزرگداشت حکیم ابوالقاسم فردوسی در دانشگاه تهران
دکتر بوذرینژاد: فردوسی حافظ و احیاگر زبان و حکمت ایرانی در شرایط ضد ایرانی بود
دکتر یحیی بوذرینژاد، رئیس پردیس البرز دانشگاه تهران در تشریح فلسفه ماندگاری فردوسی در تاریخ اظهار داشت: برای بررسی اهمیت فردوسی در تاریخ ایران باید به شرایط اجتماعی و فرهنگی زمان فردوسی بازگردیم زیرا بزرگ بودن افراد همواره به رویدادها و شرایط جامعه و پاسخ آنها به این شرایط بستگی دارد چراکه جامعه همیشه با مسائل و مشکلاتی در طول تاریخ مواجه بوده است و بزرگان جامعه به آن مشکل پاسخ داده و ماندگار شدهاند.
وی شاهنامه فردوسی را پاسخ او به شرایط آن زمان توصیف کرد و افزود: فردوسی بر گردن ما فارسیزبانان و حتی اهل حکمت حق زیادی دارد زیرا زبان فارسی و حکمت ایرانی را در زمانی حفظ کرد و زنده نگه داشت که شرایط ضد ایرانی و ضد حکمت در اوج خود بود.
دکتر بوذرینژاد در توصیف اهمیت حکمت برای ایرانیان تصریح کرد: هنگامی که سپاهیان عرب در صدر اسلام وارد کوفه شدند، حکامشان دستور دادند از بیتالمال چیزی به ایرانیها ندهند و حتی ازدواج مرد ایرانی با زنان عرب را ممنوع کردند. اما هنگامی که امام علی (ع) وارد کوفه شدند، این حکم را لغو و تقسیم عادلانه مالیات برای عرب و عجم را اعلام کردند. این اقدام امام در ذهن تاریخی ایرانیان کوفه ماندگار شد. از آنجا که ایرانیان اهل حکمت و عقل بودند سخنان امام را بهتر درک میکردند زیرا سخنان او حکیمانه بود و از این رو از آن استقبال میکردند.
دانشیار دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران با اشاره به جو زمان فردوسی گفت: سیاست بنیامیه برتریجویی اعراب بر سایر ملل (اعم از ایرانی و غیرایرانی) بود. درواقع، فردوسی در شرایط تحقیر ایرانیان و ایرانستیزی اعراب آن زمان از زبان فارسی و حکمت ایرانی دفاع میکند و آنها را زنده نگه میدارد که اگر فردوسی نبود، زبان فارسی با توجه به سیاستهای آن زمان باقی نمیماند.
دکتر بوذرینژاد با اشاره به اهمیت حکمت ایرانی اظهار داشت: دومین فردی که به دفاع از حکمت ایرانی در مقابل هجمههای مدارس نظامیه زمان خود برخاست، شهابالدین سهروردی بود که در برابر قدرت عظیم حکمتستیزی و تشیعستیزی سلجوقیان به احیای حکمت و تمدن ایرانی همت گماشت و برای همیشه در تاریخ ایران ماندگار شد.
اخبار مرتبط: بزرگداشت حکیم ابوالقاسم فردوسی در دانشگاه تهران برگزار شد
رئیس دانشکده ادبیات و علوم انسانی: شاهنامه خرد ایرانی و شناسنامه ماست